Logo Gminy Busko-Zdrój

INFORMACJA TURYSTYCZNA

Konie na tle malowniczych łąk
Dzieci jadące ścieżką rowerową
Drewniane wiaty na tle pagórków w rezerwacie Zimne Wody
Kajaki na rzece Nida
Piękny kwitnący sad jabłoni na łące pełnej mleczy
previous arrow
next arrow
PlayPause

Kaplicy pod wezwaniem Św. AnnyKaplicy pod wezwaniem Św. Anny położona jest we wschodniej części parku zdrojowego. To tu, w otoczeni u przepięknego ogrodu zdrojowego Busczanie najchętniej zawierają związki małżeńskie. Neogotycką Kaplicę położoną we wschodniej części Parku, zbudowano w 1884 roku dzięki staraniom dr. Aleksandra Dobrzańskiego przy wsparciu okolicznych mieszkańców. Choć kaplica została oddana do użytku w 1888 roku to przedsionek i zakrystię dobudowano dopiero w 1907. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Anny, a na płaskim stropie pięknie malowane tajemnice różańcowe. Na bocznych ścianach wiszą obrazy: bł. Jacka Odrowąża oraz św. Józefa, św. Maksymiliana Kolbe, bł. Wincentego Kadłubka, a w prezbiterium Pieta i Chrystus Miłosierny. Ołtarz i konfesjonał wykonał rzeźbiarz Łabęcki z Piotrowic. Dach zdobiony jest dwiema mniejszymi wieżyczkami i jedną wyższą sygnaturką. W 1984 roku do kaplicy św. Anny został przeniesiony fragment późnogotyckiego tryptyku z pocz. XVI w. Obecnie kościół pełni funkcję kaplicy zdrojowej.

Kościół Św. Leonarda

Kościoła pod wezwaniem Św. Leonarda jest jednym z najstarszych zabytków. Ta piękna, drewniana (modrzew) świątynia cmentarna o zrębowej konstrukcji powstała w 1699 r. w miejscu istniejącego tam wcześniej XII wiecznego kościoła. Prezbiterium kościoła zwrócone jest na wschód, na zachód zaś kruchta, która jest węższa i niższa od nawy głównej. Najważniejszym elementem kościoła jest późnobarokowy ołtarz główny, będący ozdobną kompozycją architektoniczno-rzeźbiarską z centralnie usytuowaną figurą św. Leonarda. Wokół świątyni rozpościera się stary, nieczynny cmentarz, na którym zachowało się kilka różnych typów nagrobków w formie krzyży, pełnowymiarowych figur (Chrystus Nazareński, Matka Boska) oraz kolumna kamienna, opleciona wicią roślinną z przełomu XVII/XVIII w. Obok apsydy kościoła znajduje się kwatera z grobem Rzewuskich z oryginalną tablicą umieszczoną na klasycystycznej steli. Kościół jest na co dzień zamknięty. Można go zwiedzać kilka razy w roku podczas okazjonalnych wycieczek. Msze odprawiane są tu tylko w dniu patrona, czyli w najbliższą niedzielę sąsiadującą z dniem 6 listopada.

Sanatorium Marconi Sanatorium Marconi jest bezapelacyjnie wizytówką Buska-Zdroju i najbardziej rozpoznawalnym budynkiem w mieście. Gmach dawnych „Łazienek” zaprojektowany został przez włoskiego architekta Henryka Marconiego i oddany do użytku w 1836 roku. Ma plan litery T wzorowany na rzymskich budowlach użyteczności publicznej. W holu głównym z okazałymi kolumnami w stylu korynckim znajduje się pijalnia wód jodkowo-bromkowych i siarczkowych. Tuż za nią usytuowana jest sala koncertowa, do której wiodą drzwi ozdobione posągami Orfeusza i Eurydyki. Po obu stronach sali znajdują się popiersia rzymskich bogów a także greckich lekarzy i filozofów. W tym zabytkowym budynku należącym do Uzdrowiska Busko-Zdrój S.A. mieści się sanatorium dysponujące 170 miejscami noclegowymi i nowoczesną bazą zabiegową.

Kościół NMP

Ponorbertański Zespół Klasztorny usytuowany jest w pobliżu buskiego rynku. Tworzą go kościół barokowo-klasycystyczny z częściami gotyckimi pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, dawny budynek klasztorny oraz wolno stojąca dzwonnica. Pierwotny kościół został wzniesiony w miejscu dzisiejszego około roku 1166. Swój współczesny wygląd zawdzięcza gruntownej przebudowie, którą przeszedł po pożarze w 1820 roku, kiedy zmieniono dawne prezbiterium na nawę, dobudowując od wschodu barokowo-klasycystyczną fasadę. Wskutek tego obecna nawa świątyni jest nieco węższa od prezbiterium, zaś ołtarz główny zwrócony jest (wbrew średniowiecznym nakazom) na zachód. W barokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej. Jego autorem jest prawdopodobnie Franciszek Smuglewicz. Po bokach rzeźby świętych patronów Polski: biskupów Wojciecha i Stanisława. W górnej części ołtarza rzeźby Trójcy Świętej oraz św. Piotra i św. Pawła. Na ścianach kilka tablic epitafijnych m.in. późnorenesansowe epitafium Anny z Korycińskich Kowalkowskiej.

Park Zdrojowy Zabytkowy Park Zdrojowy stanowi bezpośrednie otoczenie łazienek, zaprojektowany był w XIX wieku przez ogrodnika Ignacego Hanusza. Ogromny park krajobrazowy o powierzchni ponad 14 ha. urzeka swym pięknem i czarodziejską roślinnością. Przybyli goście mogą tu podziwiać kwiaty, słuchać śpiewu ptaków i karmić oswojone wiewiórki. Jednak największym atutem parku jest jego bogaty drzewostan. Wśród 4500 gatunków drzew najliczniejsze to: klon pospolity, lipa drobnoziarnista, kasztanowiec zwyczajny i wiąż szypułkowy. Blisko 12 % drzew rośnie tu od ponad 100 lat. Park można podzielić na trzy części: piękny ogród łazienkowski, łączącą ogród z rynkiem widowiskową promenadę o długości 950 m (aleja Mickiewicza) oraz skwer w centrum miasta. Park Zdrojowy to wymarzone miejsce spacerów, joggingów i nordic walking ale i miejsce kojące nawet najbardziej skołatane nerwy. Głównymi atrakcjami są tu: ciąg spacerowy „Aleja Marzeń”, korty tenisowe, muszla koncertowa, plac zabaw oraz liczne kawiarenki i restauracje. W ostatnim czasie park rozbudowano i powiększono o kolejne 12 hektarów (projekt UE). Nowa część z fontannami, alejkami i licznymi mostkami to doskonałe miejsce spędzenia wolnego czasu na świeżym powietrzu.